ការថែទាំកុមារមិនឲ្យកើតជំម្ងឹពោះវៀន

http://cambodiafamaily.blogspot.com/2013/08/blog-post_7651.html

ប្រសិនបើកុមារមានគ្រុនក្តៅ ឬ សញ្ញាណណាមួយ ដូចជារាគ ឬ ទល់លាមក, ក្អួត, ឈឺពោះ, ឈឺក្បាល ឬ ក្អក ជាពិសេស ប្រសិនបើពួកគេ មានគ្រុនក្តៅ ជាប់ជាបន្ត ចាប់ពី៧ថ្ងៃឡើងទៅ ហើយជំងឺគ្រុនចាញ់ត្រូវ បានញែកចេញ នោះអ្នកត្រូវគិតដល់ជំងឺគ្រុនពោះវៀន។
ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ
នៅពេលពិនិត្យសញ្ញាគ្លីនិក នៃជំងឺគ្រុនពោះវៀនមាន៖
• គ្រុនក្តៅ គ្មានកន្លែង បង្ករោគជាក់លាក់។
• គ្មានរឹងកញ្ចឹងក ឬ សញ្ញារលាកស្រោម ខួរក្បាលជាក់លាក់ ផ្សេងទៀត ឬ ការពិនិត្យទឹកស្រោមខួរ ឆ្អឹងខ្នងអវិជ្ជមាន ( កុមារមានជំងឺគ្រុនពោះវៀន អាចម្តងម្កាល មានរឹងកញ្ចឹងក) ។
• សញ្ញានៃការ ចុះខ្សោយជាទូទៅ ៖ មិនអាចផឹក ឬ មិនអាចបៅបាន សន្លឹម ប្រកាច់ វង្វេងស្មារតី ក្អួត គ្មានសល់រាល់ក្រោយការញុំា និង បៅ ។
• មានចំណុចពណ៌ផ្កាឈូក នៅលើពោះ សង្កេតឃើញលើកុមារ ដែលមានស្បែកស។
• ថ្លើម និង អណ្តើករីក ពោះប៉ោងហើយឈឺ។
គ្រុនពោះវៀនអាចគ្មាន លក្ខណៈច្បាស់លាស់ លើទារកតូច ដែលលេចឡើងជាជំងឺគ្រុនក្តៅភ្លាមៗមានស្ហុក និង មានសីតុណ្ហភាព រាងកាយចុះទាប។ នៅតំបន់ដែល មានគ្រុនរោល ( typhus fever) អាចមានការពិបាក ក្នុងការញែករវាង គ្រុនពោះវៀន និង គ្រុនរោល ដោយផ្អែកលើ សញ្ញាគ្លីនិកតែឯង។
ការព្យាបាល
• អោយក្លរហ្វេនីកុល ២៥មក្រ /គក្រ រាល់៨ម៉ោង រយៈពេល ១៤ថ្ងៃ។
• បើមានសញ្ញាចុះខ្សោយទូទៅ ឬ មានសញ្ញា រលាកស្រោមខួរក្បាល អោយបង់ហ្ស៊ីល ប៉េនីស៊ីលីន ៥០,០០០IU /គក្រ រាល់៦ម៉ោង រយៈពេល ១៤ថ្ងៃ និង ក្លរហ្វេនីកុល ២៥មក្រ/ គក្រ រាល់ ៦ម៉ោង។
• ប្រើក្រោយ ៤៨ម៉ោង កុមារឆ្លើយតប មិនបានល្អនឹងការព្យាបាល ត្រូវប្តូរមកអោយ ក្លរហ្វេនីកុល ២៥មក្រ/គក្រ ចាក់សាច់ដុំ រាល់ ៨ម៉ោងម្តង និង អំពីស៊ីលីន ៥០មក្រ/គក្រ ចាក់សាច់ដុំ រាល់ ៦ម៉ោង។
បើភាពសុំានឹងក្លរហ្វេនីកុល និង អំពីស៊ីលីន នៃសាល់ម៉ូនែឡាទីហ្វី ត្រូវបានដឹង អនុវត្តតាមមគ្គុទេសក៍ ជាតិសម្រាប់ជំងឺគ្រុនពោះវៀន។ ក្នុងកាលទេសៈជាច្រើន អង់ទីប៊ីយ៉ូទិក សមស្របគឺ សេហ្វាឡូស្ព័ររីន ជំនាន់ទី ៣ សេហ្វទ្រីយ៉ាសូន ៨០មក្រ/ គក្រ ចាក់សាច់ដុំ ឬ ចាក់សសៃរយៈពេល ៣០ ទៅ ៦០នាទី ១ដង ក្នុង ១ថ្ងៃ។ ដោយមានភាពសុំានឹង ឱសថច្រើនមុខ មានញឹកញាប់ នៅតំបន់ខ្លះ ការព្យាបាលផ្សេង ទៀត ដូចជា ស៊ីប្រូផ្លុកសាស៊ីន អាចនឹងប្រើ នៅក្នុងតំបន់ ដែលត្រូវបានដឹងថា មានភាពសុំាទៅនឹង ឱសថខាងលើ។
ការថែទាំទ្រទ្រង់
• បើគ្រុនក្តៅ តិចជាង ៣៩អង្សាសេ នាំអោយកុមារ មានវិបត្តិ ត្រូវអោយប៉ារ៉ាសេតាម៉ុល។
• តាមដានអេម៉ូក្លូប៊ីន ឬ អេម៉ាតូគ្រីត។ បើអេម៉ូក្លូប៊ីន ឬ អេម៉ាតូគ្រីត ទាប ឬ ធ្លាក់ចុះ ថ្លឹងថ្លែងសារៈ ប្រយោជន៍នៃការបញ្ចូលឈាម និង គ្រោះនៃការឆ្លងជំងឺ តាមរយៈការបញ្ចូលឈាម ។
ការតាមដាន
កុមារត្រូវបានពិនិត្យ ដោយគិលានុបដ្ឋាក យ៉ាងតិចរាល់៣ម៉ោងម្តង និង ដោយគ្រូពេទ្យ យ៉ាងតិច ២ដង ក្នុងមួយថ្ងៃ ។
ផលវិបាក
ផលវិបាកនៃជំងឺគ្រុនពោះវៀន មានប្រកាច់ វង្វេង ឬ បាត់ស្មារតី រាគខ្សោះជាតិទឹក ស្ហុក ខ្សោយបេះដូង រលាកសួត រលាកឆ្អឹង ខួរឆ្អឹង និងស្លេកស្លាំង។ លើទារកតូច អាចមានស្ហុក និង សីតុណ្ហភាព រាងកាយចុះទាប។
ធ្លុះក្រពះ ពោះវៀនស្រួចស្រាវ ដោយមានការហូរឈាម និង រលាកស្រោមពោះ អាចកើតមាន ជាធម្មតាស្តែងដោយ ការឈឺពោះខ្លាំង, ក្អួត, ពោះហើមប៉ោង ឈឺពេលស្ទាបប៉ះ មានភាពស្លាំងធ្ងន់ធ្ងរ និង មានស្ហុក។ ការពិនិត្យពោះ អាចបង្ហាញម៉ាសពោះ ដោយអាប់សែថ្លើម និង អណ្តើករីក។
បើមានសញ្ញាធ្លុះក្រពះ ពោះវៀន ចាប់សេរ៉ូមតាមសសៃ និង ដាក់បំពង់ច្រមុះក្រពះ រួចផ្តល់ព័ត៌មាន ទៅសល្យពេទ្យ ៕ ប្រភព៖ LookingTODAY

Photo by Looking Today

ប្រសិនបើកុមារមានគ្រុនក្តៅ ឬ សញ្ញាណណាមួយ ដូចជារាគ ឬ ទល់លាមក, ក្អួត, ឈឺពោះ, ឈឺក្បាល ឬ ក្អក ជាពិសេស ប្រសិនបើពួកគេ មានគ្រុនក្តៅ ជាប់ជាបន្ត ចាប់ពី៧ថ្ងៃឡើងទៅ ហើយជំងឺគ្រុនចាញ់ត្រូវ បានញែកចេញ នោះអ្នកត្រូវគិតដល់ជំងឺគ្រុនពោះវៀន។
ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ
នៅពេលពិនិត្យសញ្ញាគ្លីនិក នៃជំងឺគ្រុនពោះវៀនមាន៖
• គ្រុនក្តៅ គ្មានកន្លែង បង្ករោគជាក់លាក់។
• គ្មានរឹងកញ្ចឹងក ឬ សញ្ញារលាកស្រោម ខួរក្បាលជាក់លាក់ ផ្សេងទៀត ឬ ការពិនិត្យទឹកស្រោមខួរ ឆ្អឹងខ្នងអវិជ្ជមាន ( កុមារមានជំងឺគ្រុនពោះវៀន អាចម្តងម្កាល មានរឹងកញ្ចឹងក) ។
• សញ្ញានៃការ ចុះខ្សោយជាទូទៅ ៖ មិនអាចផឹក ឬ មិនអាចបៅបាន សន្លឹម ប្រកាច់ វង្វេងស្មារតី ក្អួត គ្មានសល់រាល់ក្រោយការញុំា និង បៅ ។
• មានចំណុចពណ៌ផ្កាឈូក នៅលើពោះ សង្កេតឃើញលើកុមារ ដែលមានស្បែកស។
• ថ្លើម និង អណ្តើករីក ពោះប៉ោងហើយឈឺ។
គ្រុនពោះវៀនអាចគ្មាន លក្ខណៈច្បាស់លាស់ លើទារកតូច ដែលលេចឡើងជាជំងឺគ្រុនក្តៅភ្លាមៗមានស្ហុក និង មានសីតុណ្ហភាព រាងកាយចុះទាប។ នៅតំបន់ដែល មានគ្រុនរោល ( typhus fever) អាចមានការពិបាក ក្នុងការញែករវាង គ្រុនពោះវៀន និង គ្រុនរោល ដោយផ្អែកលើ សញ្ញាគ្លីនិកតែឯង។
ការព្យាបាល
• អោយក្លរហ្វេនីកុល ២៥មក្រ /គក្រ រាល់៨ម៉ោង រយៈពេល ១៤ថ្ងៃ។
• បើមានសញ្ញាចុះខ្សោយទូទៅ ឬ មានសញ្ញា រលាកស្រោមខួរក្បាល អោយបង់ហ្ស៊ីល ប៉េនីស៊ីលីន ៥០,០០០IU /គក្រ រាល់៦ម៉ោង រយៈពេល ១៤ថ្ងៃ និង ក្លរហ្វេនីកុល ២៥មក្រ/ គក្រ រាល់ ៦ម៉ោង។
• ប្រើក្រោយ ៤៨ម៉ោង កុមារឆ្លើយតប មិនបានល្អនឹងការព្យាបាល ត្រូវប្តូរមកអោយ ក្លរហ្វេនីកុល ២៥មក្រ/គក្រ ចាក់សាច់ដុំ រាល់ ៨ម៉ោងម្តង និង អំពីស៊ីលីន ៥០មក្រ/គក្រ ចាក់សាច់ដុំ រាល់ ៦ម៉ោង។
បើភាពសុំានឹងក្លរហ្វេនីកុល និង អំពីស៊ីលីន នៃសាល់ម៉ូនែឡាទីហ្វី ត្រូវបានដឹង អនុវត្តតាមមគ្គុទេសក៍ ជាតិសម្រាប់ជំងឺគ្រុនពោះវៀន។ ក្នុងកាលទេសៈជាច្រើន អង់ទីប៊ីយ៉ូទិក សមស្របគឺ សេហ្វាឡូស្ព័ររីន ជំនាន់ទី ៣ សេហ្វទ្រីយ៉ាសូន ៨០មក្រ/ គក្រ ចាក់សាច់ដុំ ឬ ចាក់សសៃរយៈពេល ៣០ ទៅ ៦០នាទី ១ដង ក្នុង ១ថ្ងៃ។ ដោយមានភាពសុំានឹង ឱសថច្រើនមុខ មានញឹកញាប់ នៅតំបន់ខ្លះ ការព្យាបាលផ្សេង ទៀត ដូចជា ស៊ីប្រូផ្លុកសាស៊ីន អាចនឹងប្រើ នៅក្នុងតំបន់ ដែលត្រូវបានដឹងថា មានភាពសុំាទៅនឹង ឱសថខាងលើ។
ការថែទាំទ្រទ្រង់
• បើគ្រុនក្តៅ តិចជាង ៣៩អង្សាសេ នាំអោយកុមារ មានវិបត្តិ ត្រូវអោយប៉ារ៉ាសេតាម៉ុល។
• តាមដានអេម៉ូក្លូប៊ីន ឬ អេម៉ាតូគ្រីត។ បើអេម៉ូក្លូប៊ីន ឬ អេម៉ាតូគ្រីត ទាប ឬ ធ្លាក់ចុះ ថ្លឹងថ្លែងសារៈ ប្រយោជន៍នៃការបញ្ចូលឈាម និង គ្រោះនៃការឆ្លងជំងឺ តាមរយៈការបញ្ចូលឈាម ។
ការតាមដាន
កុមារត្រូវបានពិនិត្យ ដោយគិលានុបដ្ឋាក យ៉ាងតិចរាល់៣ម៉ោងម្តង និង ដោយគ្រូពេទ្យ យ៉ាងតិច ២ដង ក្នុងមួយថ្ងៃ ។
ផលវិបាក
ផលវិបាកនៃជំងឺគ្រុនពោះវៀន មានប្រកាច់ វង្វេង ឬ បាត់ស្មារតី រាគខ្សោះជាតិទឹក ស្ហុក ខ្សោយបេះដូង រលាកសួត រលាកឆ្អឹង ខួរឆ្អឹង និងស្លេកស្លាំង។ លើទារកតូច អាចមានស្ហុក និង សីតុណ្ហភាព រាងកាយចុះទាប។
ធ្លុះក្រពះ ពោះវៀនស្រួចស្រាវ ដោយមានការហូរឈាម និង រលាកស្រោមពោះ អាចកើតមាន ជាធម្មតាស្តែងដោយ ការឈឺពោះខ្លាំង, ក្អួត, ពោះហើមប៉ោង ឈឺពេលស្ទាបប៉ះ មានភាពស្លាំងធ្ងន់ធ្ងរ និង មានស្ហុក។ ការពិនិត្យពោះ អាចបង្ហាញម៉ាសពោះ ដោយអាប់សែថ្លើម និង អណ្តើករីក។
បើមានសញ្ញាធ្លុះក្រពះ ពោះវៀន ចាប់សេរ៉ូមតាមសសៃ និង ដាក់បំពង់ច្រមុះក្រពះ រួចផ្តល់ព័ត៌មាន ទៅសល្យពេទ្យ ៕ ប្រភព៖ LookingTODAY

Photo by Looking Today